4 mei 2014
|
Door:
mfh
Aantal keer bekeken
214
Aantal reacties
Kitui,
Kenia
a
A
Mijn eigen plekje
Mweaseo,
Ons nieuwe huisje heeft nogal wat voeten in aarde. Dit begon al bij het bekijken en het onderhandelen van het appartement, dit is een heel ritueel. Nadat we voor de tweede keer een hele rondleiding kregen door ons huisje moesten we gaan zitten in onze kitscherige banken in de woonkamer. Heel wat geklets over van alles en nog wat vond plaats tussen ons, Denge en de appartement eigenaar. Tijdens dit geklets vroeg ik me af wanneer we nou over de prijs gingen praten. Opeens kwam de camera van de eigenaar tevoorschijn en moesten we samen met hem meerdere keren op de foto. Toen we daarna naar buiten liepen dacht huh gaan we het dan morgen pas over de prijs hebben? Maar toen sloeg onze begeleider toe en begonnen ze ineens in het Swahili te kletsen. Karin, Marloes en ik stonden er op een metertje afstand bij een beetje semi-geintereseerd van het uitzicht te genieten. Ik vond het wel heel jammer dat ik niet kon horen wat er allemaal gezegd werd! In de auto kregen we te horen dat hij nog 4000 shilling van ons appartement heeft weten af te praten. Nou prima, we betalen nu 24000 keniaanse shillings per maand voor dit appartement.
Woensdag zouden we in ons appartement gaan. Na al mijn spullen weer ingepakt te hebben verheugde ik me erop om eindelijk mijn spullen eens echt uit te gaan pakken. Tot onze verbazing en teleurstelling kwam er alleen geen water uit de kraan toen we binnen kwamen lopen. Ken, de eigenaar zij dat dit 5 minuten zou duren. Die 5 minuten waren ondertussen al een uur en Marloes, Karin en ik begonnen on seen beetje zorgen te maken aangezien we ook nog moesten eten en voor het donker weer terug zijn. Na overleg konden wij gaan eten en zouden zij nog verder werken. Ken stond er echter wel op dat we om 7 uur terug zouden zijn zodat hij ook naar huis kon. Toen wij als brave Hollanders netjes om 7 uur terug waren zei Ken:”Are you back already, and you have really eaten your supper?” Mmmm vreemd, uiteindelijk bleek dat het water nog steeds niet aangesloten was en dat er bovendien een problem was met de afvoer. Binnen een uur zou hij het fixen. Het was onderhand 8 uur en het zag er niet naar uit dat het snel opgelost zou zijn. Uiteindelijk bleek dat het toch niet woensdag gemaakt kon worden en sliep ik woensdagnacht weer in een hotel, balen dus, wel beloofde hij dat we er de volgende ochtend om 10 uur in zouden kunnen.
Op donderdag werden we om 1 uur gebeld dat ons huisje eindelijk klaar was. Overdag hebben we eerst de hele dag inkopen gedaan met een van de chauffeuren van AMREF. In de middag konden we eindelijk in ons appartement. Na een grondige schoonmaak, kon ik na 2 weken eindelijk mijn tas uitpakken en mijn kast inrichten. Ik ben heel blij dat ik eindelijk mijn eigen plekje heb.
Afgelopen woensdag heb ik verschillende projecten bezocht van AMREF die al af waren. We hebben onder andere een waterpomp, een zanddam en een kas bezocht die met hulp van AMREF opgebouwd zijn. Heel mooi om te zien. Wat ik echter nog interessanter vond, was de community meeting waar we vrijdag naar toe zijn geweest. Deze community meeting was bedoeld om het mogelijk bouwen van een zanddam te introduceren bij de community. Ik vond het echt een voorrecht om hierbij te zijn! Deze meeting weerspiegelde ook heel goed hoe AMREF werkt, alles word namelijk door de community zelf besloten zodat zij zelf ownership hebben over het project en zich daardoor verantwoordelijk voelen om het project een success te laten worden. De rol van AMREF is om de community te triggeren en het hele process te begeleiden. Dit begint door voorlichting te geven aan de community over de zanddam. Na een vragen ronde, waar de community ook echt gebruik van maakt , word er, als alles duidelijk is, gestemd of de community ook daadwerkelijk dit project wil. Als er gestemd is word er een Water Management Committee (WMC) opgesteld. Het is de bedoeling dat de samenstelling van deze committee zo gevarieerd mogelijk is. In dit geval vielen er 13 dorpen onder deze municipality en werd er door de community bedacht dat elk dorp 1 representative mocht aandragen die vervolgens in de WMC mocht zitten. Alle mensen van de verschillende dorpen gingen bij elkaar staan en mochten iemand aandragen voor in de committee. Het allermooiste vond ik dat er uiteindelijk een gevarieerde groep stond van 6 vrouwen en 7 mannen. Een van de mannen was zelfs lichamelijk gehandicapt. Een super mooie representatie van de community dus. Om gebruik te maken van de zanddam moet je lid. Met de hele community word besloten hoeveel je moet betalen om lid te worden. Ondanks de vele verschillende bedragen die uitliepen van 20 tot 200 shilling werd er al best snel een compromis gevonden waar iedereen mee instemde. Dit process werd gelijd door de net nieuw gekozen WMC. Met het lidmaatschapgeld word een certificaat bekostigd die nodig is om toestemming te krijgen voor het bouwen van deze zanddam. Het geld wat overblijft word gebruikt voor eten voor de mensen die de zanddam gaan bouwen. Alle mensen die lid zijn moeten ook weer meehelpen met het bouwen van de zanddam waardoor het dus echt hun eigen project is. Verder hebben ze besloten om volgende week al te gaan bouwen, hopelijk kan ik dus binnekort ook de voortgang van de bouw van deze zanddam zien. Bovendien is dit alles is 2,5 uur besloten en vastgelegd. Hoezo, efficient vergaderen?! Daar kunnen we in NL nog wat van leren! Nu snap ik ineens ook waarom Afrikanen dus ook later kunnen zijn (wij begonnen ook 1,5 uur later), omdat ze zo efficient werken ;)
Liefs Marienne
PS. Mijn postadres hier in Kitui is:
AMREF Kitui WASH project
Attn. Marienne Hop
P.O. Box 1386-90200
Kitui, Kenya
En mijn Keniaanse telefoonnummer is: 00254 7 15961378