Mercy
Blijf op de hoogte en volg Marienne
29 Juni 2014 | Kenia, Kitui
Ik ben Mercy, ik ben 13 jaar oud. Mijn moeder is overleden en mijn vader werkt in Nairobi daarom woon ik bij mijn tante. Mijn tante zorgt naast mij voor mijn 2 broertjes en haar 4 eigen kinderen. Het gebied waar we wonen is heel droog, en we hebben problemen met het hebben van genoeg water. Omdat ik de oudste van de kinderen ben, heb ik veel verantwoordelijkheid voor de kleintjes en moet ik veel klusjes doen. Elke dag als ik uit school kom om 5 uur moet ik eerst water halen bij de rivier. Het lopen naar de rivier duurt ongeveer een half uur heen en een half uur terug. Ik krijg een ezel mee en twee jerrycans waar ongeveer 15 liter water in kan. Deze bind ik op de rug van de ezel. Ik ben blij dat wij een ezel hebben om water te halen want sommige meiden van mijn klas moeten die jerrycan van 15 liter op hun rug dragen. De rivier waar we water halen is geen stromende rivier maar een droog zandbed, als ik daar aankom moet ik eerst een gat graven om vervolgens met een klein kannetje het water wat naar boven komt uit de rivier te scheppen en in de jerrycan te doen. Dit kan heel lang duren. Als ik terug kom verzamel ik hout om op te koken en kook ik samen met mijn broertjes, neefjes en nichtjes of tante. Na het eten ga ik gelijk naar bed want we staan elke ochtend om half 6 op. Na de geiten te hebben gemolken voor de thee en wat gegeten te hebben ga ik om half 7 lopen naar school. Ik zit op een public school en moet ongeveer een half uur lopen.
Op school hebben we veel verschillende vakken zoals bijvoorbeeld Science, Kiswahili, Engels en mathematics. Ik vind school heel leuk en wil graag dokter worden. Omdat ik dokter wil worden moet ik hele goede cijfers hebben. Dit is soms wel moeilijk omdat ik ongeveer 3 tot 4 dagen per maand niet naar school kan. Dit komt omdat ik dan ongesteld ben. Omdat mijn tante voor zoveel kinderen moet zorgen heeft ze geen geld om maandverband voor mij te kopen. Hierdoor gebruik ik oude stukken stof als maandverband. Dit helpt alleen helemaal niet goed en daardoor lek ik vaak door op school. Mijn rok zit dan onder het bloed en soms zit het zelfs ook op mijn stoel. Als dit gebeurt voel ik me verschrikkelijk, ik schaam me echt dood. Ik blijf dan ook op mijn stoel zitten en hoop dat niemand het merkt. Als het pauze is blijf ik ook zitten want anders zien andere me. Mijn vriendinnen gaan dan wel allemaal naar buiten en dan zit ik daar alleen in de klas, ik voel me dan erg eenzaam. Als ik een mannelijke leraar heb wacht ik net zolang totdat ik een vrouwelijke lerares heb, want dit soort dingen kun je echt niet tegen mannen vertellen! Ongesteld zijn is een geheim die je absoluut niet met mannen deelt. Als ik een vrouwelijke lerares heb dan vraag ik haar of ze me kan helpen. Heel soms heb ik geluk en krijg ik van haar maandverband, vaker stuurt ze me naar huis om het zelf op te lossen.
Als ik naar huis gestuurd ben was ik thuis mijn kleren en blijf ik net zolang thuis totdat ik niet meer ongesteld ben. Door de schaamte en angst dat het weer gebeurt durf ik bijna niet meer naar school. Soms lukt het me om door te lekken zonder dat andere het merken. Maar eigenlijk is er altijd wel iemand die het ziet, diegene verteld het dan weer door aan de andere. Daarna word ik keihard uitgelachen en gepest door vooral de jongens, soms ook door de meisjes en sommige leraren lachen me zelfs ook uit. Ondanks dat in de klas doorlekken heel vervelend is kan het nog erger. Sommige meiden die oude stukken stof gebruiken gaan alsnog spelen tijdens de pauze. Dan gebeurt het soms dat dit oude stuk stof op het veld eruit valt zodat alle andere leerlingen het ook kunnen zien. Dat is nog erger dan in de klas! Zo’n meisje rent dan vaak naar huis om ook pas terug te komen als ze niet meer ongesteld is. Als ze terug komt als ze niet meer ongesteld is gaan alle jonge leerlingen die het gezien hebben en nieuwsgierig zijn heel veel vragen stellen. Dat is echt zo gênant!
Gelukkig weet ik nu wel wat het is en hoe ik er mee om kan gaan. Ik weet namelijk nog heel goed het moment dat ik voor het eerst ongesteld werd. Ik zag ineens zoveel bloed in mijn ondergoed en dacht echt dat ik dood ging. Niemand had me ooit verteld wat dit was. Ik ben huilend en verward naar mijn tante gegaan. Mijn tante vertelde me dat het een normaal iets wat iedere vrouw heeft. Dit stelde me wel gerust alleen wist ik nog steeds niet goed hoe ik er mee om moest gaan. Wat mijn tante me wel vertelde is dat ik nu niet meer met jongens mag spelen omdat ik nu volwassen ben. Dit heb ik ook geleerd op school, als ik nu met jongens seks heb kan ik zwanger worden. Toch vind ik het soms wel lastig hoor, want er zitten best wel leuke jongens bij ons op school waar ik van die gekke gevoelens voor heb. Ook zijn er veel jongens die naar ons toekomen omdat ze vrienden met ons willen zijn. Dit zijn jongens van mijn school maar ook de slechte jongens die niet meer naar school gaan en nu slechte baantjes hebben. De jongens komen naar met toe als ik water ga halen of als ik hout voor het koken aan het zoeken ben. Dan zeggen ze dingen zoals: ik heb de hele nacht over je gedroomd of ik kan niet stoppen met aan je denken of ze vragen gewoon of je seks met ze wilt. Ik reageer daar dan op door ze af te wijzen want je moet echt niet zwanger worden! Sommige wijzen ze niet af, zo heb ik een vriendinnetje die zwanger is. Zij gaat nu niet meer naar school omdat ze voor haar kind moet zorgen. Wie weet als haar kind ouder is gaat ze weer naar school want ze wilde piloot worden.
Ondanks dat ik veel klassen mis hoop ik toch echt dat ik een goede score ga halen op mijn examen. Ik hoop dat ik dokter kan worden en uiteindelijk mijn eigen kinderen naar een private school kan sturen en ze een beter leven kan geven dan ik heb.
-
29 Juni 2014 - 14:13
Marienne Hop:
Even een toelichting op de foto's. De eerste twee foto's zijn foto's van water halen met ezels. Daarna een foto van een bezoek aan een school waar wij ons voorstellen. De andere foto's zijn ook foto's van scholen, met aan het eind een foto van een klaslokaal en die daarvoor is een foto van de toiletten op scholen. -
29 Juni 2014 - 15:10
Esther:
Hi lieverd! Wat mooi om te lezen dat ze die verhalen zo met jou durven en willen delen. Wat een andere wereld zeg. Dat kun je hier bijna niet voorstellen (gelukkig). Ben ontzettend benieuwd hoe deze uitkomsten uiteindelijk verwerkt zullen worden. Heel veel succes nog daar en nog een paar weekjes en dan komt je mannetje gezellig! Dikke kus!
P.s. heb je wel gemist hoor gister! -
30 Juni 2014 - 19:55
Rachel:
Mooi en indrukwekkend verhaal. Ongelooflijk dat het daar op die manier moet gaan. Voor ons is een naandverbandje niks bijzonders. Succes met de laatste loodjes voor het onderzoek.
dikke kus
-
02 Juli 2014 - 20:02
Jessica:
Hoi Mar,
Wat een goed verhaal heb je geschreven zeg!
Z'n mega verschil met ons.... Ongelofelijk gewoon!
Heel veel succes die laatste weekjes!
Liefs,
Jessica
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley