Woensdag gingen we aan het eind van de dag nog even naar het veld om nog wat projecten te bezoeken. Peter had ons dinsdag uitgenodigd om nog één laatste keer het veld in te gaan voordat we naar huis gingen. Ook was het Marloes haar verjaardag en dat was ook nog wel een leuke bijkomstigheid. Onderweg werden we ineens aangehouden en van de weg afgehaald door de politie. Ze zeiden dat we onze officiële documenten moesten laten zien. Marloes, Karin en ik hebben alleen nooit ons paspoort bij bij ons omdat we bang zijn dat we hem kwijt raken. Ondanks dat Peter zei tegen de politieagent dat we alleen maar even kort naar het veld moesten we toch uitstappen. Ook Douglas moest zijn rijbewijs laten zien en uitstappen. Toen we uitgestapt waren zagen we ineens dat Douglas handboeien om kreeg. Ik dacht echt nee wat is dit, dit gaat echt fout. De politieman begon ons te ondervragen. Ja weten jullie wel dat een official document bij je moet dragen. Er is heel veel terrorisme in Kenia, zijn jullie soms van Al Shabaab. Wij bleven maar stil. Ondertussen vroeg Peter of ze het niet konden laten gaan en dat we alleen maar kort naar het veld wilde gaan. Maar de politie agent hield voet bij stuk en liet deze 3 mzungus echt niet gaan. Ondertussen begon ik wel een beetje zenuwachtig te worden, aangezien het wel heel serieus leek. We werden gecommandeerd om verder op in een rij te gaan staan. Peter probeerde ondertussen te vragen of Amref niet verantwoordelijk gesteld kon worden en belde tegelijkertijd met onze baas. Maar nee, wij waren de schuldige en de Keniaanse politieman bleef maar vragen waarom we onze documenten niet bij ons hadden. Hij zei zelfs dat we illegaal waren. De politieman dreigde dat we omdat we geen documenten bij ons hadden een nacht in de cel zouden worden gezet. Terwijl de politieman dreigend met zijn stok zwaaide, gingen er zoveel dingen door mijn hoofd. Ik dacht echt oh nee, ik heb mijn paspoort niet mee en mmm een nacht in de cel met zijn 4’en lijkt me nog best grappig. Toen zei de politie agent ineens dat als we in de cel gezet werden dat we de volgende dag naar de rechtbank zouden worden gebracht op veroordeeld te worden. Toen schrok ik me echt dood, ik moet namelijk mijn visum nog verlengen. Marloes vroeg me, is dit echt serieus? Ja ik denk het wel Marloes, zei ik tegen haar. Ik bedacht me dat als we veroordeelt zouden worden ze mijn visum nooit zouden verlengen en Edward zijn ticket zou moeten cancelen en onze hele reis niet door zou gaan. Zoveel dingen gingen door mijn hoofd. Rustig blijven dacht ik, probeer niet te bijdehand te doen en zorg dat je hier onderuit kan komen. De politie man bleef maar met zijn stok zwaaien en begon onze namen te vragen. Eerst Karin en daarna die van mij, Marienne, uuhhh Maria Hop, en hij schreef mijn naam op.

Toen opeens vanuit het niets kwam Peter met een emmer water en die gooide hij over Marloes heen. Opeens begonnen de politiemannen, Peter en Douglas te zingen, Happy birthday to you, happy birthday to you. Whaaaat Peter en Douglas hadden dit gewoon helemaal opgezet om Marloes te wassen voor haar verjaardag! Niet te geloven, ik dacht echt dat ik een nacht in de cel zou slapen en dat onze hele reis niet door zou gaan! Van opluchting moest ik bijna huilen. Mooie traditie dat Keniaanse wassen op je verjaardag.